Mustadrak 83 Minum Khamer Satu Teguk, Tidak Akan Diterima Tobat Selama 40 Hari

Al-MUSTADRAK
(Judul Asli: Al-Mustadraku ‘alash-Shahihain)
Oleh: Imam al-Hakim

Penerjemah: Ali Murtadho
Penerbit: PUSTAKA AZZAM

35 – إنَّهُ مَنْ شَرِبَ الْخَمْرَ شَرْبَةً لَمْ تُقْبَلْ تَوْبَتُهُ أَرْبَعِيْنَ صَبَاحًا

1-35. Barang Siapa Minum Khamer Satu Teguk Saja, Maka Tidak Akan Diterima Tobatnya Selama Empat Puluh (40) Pagi (Hari).

83 – حَدَّثَنَا أَبُو الْعَبَّاسِ مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوْبَ، أَنْبَأَ الْعَبَّاسُ بْنُ الْوَلِيْدِ بْنِ مَزْيَدٍ الْبَيْرُوْتِيُّ، حَدَّثَنِيْ أَبِيْ قَالَ: سَمِعْتُ الْأَوْزَاعِيَّ.

وَ حَدَّثَنَا أَبُوْ عَبْدِ اللهِ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ مَخْلَدٍ الْجَوْهَرِيُّ بِبَغْدَادَ، حَدَّثَنَا إِبْرَاهِيْمُ بْنُ الْهَيْثَمِ الْبَلَدِيُّ، ثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ كَثِيْرٍ الْمِصِّيْصِيُّ، ثَنَا الْأَوْزَاعِيُّ.

[ ص: 188 ] وَ حَدَّثَنَا أَبُوْ بَكْرِ بْنُ إِسْحَاقَ، أَنْبَأَ بِشْرُ بْنُ مُوْسَى، ثَنَا مُعَاوِيَةُ بْنُ عَمْرٍو، ثَنَا أَبُوْ إِسْحَاقَ الْفَزَارِيُّ، ثَنَا الْأَوْزَاعِيُّ – وَ هذَا لَفْظُ حَدِيْثِ أَبِي الْعَبَّاسِ – قَالَ: حَدَّثَنِيْ رَبِيْعَةُ بْنُ يَزِيْدَ، وَ يَحْيَى بْنُ أَبِيْ عَمْرٍو الشَّيْبَانِيُّ، قَالَا: ثَنَا عَبْدُ اللهِ بْنُ فَيْرُوْزَ الدَّيْلَمِيُّ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى عَبْدِ اللهِ بْنِ عَمْرِو بْنِ الْعَاصِ وَ هُوَ فِيْ حَائِطٍ لَهُ بِالطَّائِفِ يُقَالُ لَهُ الْوَهْطُ، وَ هُوَ مُحَاضِرٌ فَتًى مِنْ قُرَيْشٍ، وَ ذلِكَ الْفَتَى يُزَنُّ بِشُرْبِ الْخَمْرِ، فَقُلْتُ لِعَبْدِ اللهِ بْنِ عَمْرٍو: خِصَالٌ تَبْلُغُنِيْ عَنْكَ تُحَدِّثُ بِهَا عَنْ رَسُوْلِ اللهِ – صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ – : أَنَّهُ مَنْ شَرِبَ الْخَمْرَ شَرْبَةً لَمْ تُقْبَلْ تَوْبَتُهُ أَرْبَعِيْنَ صَبَاحًا”، فَاخْتَلَجَ الْفَتَى يَدَهُ مِنْ يَدِ عَبْدِ اللهِ، ثُمَّ وَلَّى، فَإِنَّ الشَّقِيَّ مَنْ شَقِيَ فِيْ بَطْنِ أُمِّهِ.” وَ أَنَّهُ مَنْ خَرَجَ مِنْ بَيْتِهِ لَا يُرِيْدُ إِلَّا الصَّلَاةَ بِبَيْتِ الْمَقْدِسِ خَرَجَ مِنْ خَطِيْئَتِهِ كَيَوْمِ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ”، فَقَالَ عَبْدُ اللهِ بْنُ عَمْرٍو: اللَّهُمَّ إِنِّيْ لَا أُحِلُّ لِأَحَدٍ أَنْ يَقُوْلَ عَلَيَّ مَا لَمْ أَقُلْ، إِنِّيْ سَمِعْتُ رَسُوْلَ اللهِ – صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ – يَقُوْلُ: “مَنْ شَرِبَ الْخَمْرَ شَرْبَةً لَمْ تُقْبَلْ تَوْبَتُهُ أَرْبَعِيْنَ صَبَاحًا، فَإِنْ تَابَ تَابَ اللهُ عَلَيْهِ، فَإِنْ عَادَ لَمْ تُقْبَلْ تَوْبَتُهُ أَرْبَعِيْنَ صَبَاحًا” فَلَا أَدْرِيْ فِي الثَّالِثَةِ أَوْ فِي الرَّابِعَةِ قَالَ: “فَإِنْ عَادَ كَانَ حَقًّا عَلَى اللهِ أَنْ يَسْقِيَهُ مِنْ رَدَغَةِ الْخَبَالِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ” قَالَ: وَ سَمِعْتُ رَسُوْلَ اللهِ – صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ – يَقُوْلُ: “إِنَّ اللهَ خَلَقَ خَلْقَهُ فِيْ ظُلْمَةٍ، ثُمَّ أَلْقَى عَلَيْهِمْ مِنْ نُوْرِهِ، فَمَنْ أَصَابَهُ مِنْ ذلِكَ النُّوْرِ يَوْمَئِذٍ شَيْءٌ فَقَدِ اهْتَدَى، وَ مَنْ أَخْطَأَهُ ضَلَّ فَلِذلِكَ أَقُوْلُ جَفَّ الْقَلَمُ عَلَى عَلْمِ اللهِ “وَ سَمِعْتُ رَسُوْلَ اللهِ – صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ – يَقُوْلُ: “إِنَّ سُلَيْمَانَ بْنَ دَاوُدَ سَأَلَ رَبَّهُ ثَلَاثًا فَأَعْطَاهُ اثْنَيْنِ، وَ نَحْنُ نَرْجُوْ أَنْ يَكُوْنَ قَدْ أَعْطَاهُ الثَّالِثَةَ: سَأَلَهُ حُكْمًا يُصَادِفُ حُكْمَهُ فَأَعْطَاهُ إِيَّاهُ، وَ سَأَلَهُ مُلْكًا لَا يَنْبَغِيْ لِأَحَدٍ بَعْدَهُ فَأَعْطَاهُ، إِيَّاهُ، وَ سَأَلَهُ أَيُّمَا رَجُلٍ يَخْرُجُ مِنْ بَيْتِهِ لَا يُرِيْدُ إِلَّا الصَّلَاةَ فِيْ هذَا الْمَسْجِدِ أَنْ يَخْرُجَ مِنْ خَطِيْئَتِهِ كَيَوْمِ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ، نَحْنُ نَرْجُوْ أَنْ يَكُوْنَ اللهُ قَدْ أَعْطَاهُ إِيَّاهُ.”

قَالَ الْأَوْزَاعِيُّ: حَدَّثَنِيْ رَبِيْعَةُ بْنُ يَزِيْدَ بِهذَا الْحَدِيْثِ فِيْمَا بَيْنَ الْمِقْسِلَاطِ وَ الْجَاصَعِيْرِ.

هذَا حَدِيْثٌ صَحِيْحٌ قَدْ تَدَاوَلَهُ الْأَئِمَّةُ، وَ قَدِ احْتَجَّا بِجَمِيْعِ رُوَاتِهِ، ثُمَّ لَمْ يُخْرِجَاهُ، وَ لَا أَعْلَمُ لَهُ عِلَّةً.

83/83. Abul-‘Abbās Muḥammad bin Ya‘qūb menceritakan kepada kami, ‘Abbās bin Walīd bin Mazīd al-Bairūtī memberitakan (kepada kami), ayahku menceritakan kepadaku, dia berkata: Aku pernah mendengar (dari) Auzā‘ī.

Abū ‘Abdillāh Muḥammad bin ‘Alī bin Makhlad al-Jauharī menceritakan kepada kami di Baghdād, Muḥammad bin Katsīr al-Mishīshī menceritakan kepada kami, Auzā‘ī menceritakan kepada kami,

Abū Bakar bin Isḥāq menceritakan kepada kami, Bisyr bin Mūsā memberitakan (kepada kami), Mu‘āwiyah bin ‘Amr menceritakan kepada kami, Auzā‘ī menceritakan kepada kami – ini merupakan redaksi hadits Ibnu ‘Abbās – , dia berkata: Rabī‘ah bin Yazīd dan Yaḥyā bin ‘Amr asy-Syaibānī menceritakan kepada kami, keduanya berkata: ‘Abdullāh bin Fairūz ad-Dailamī menceritakan kepada kami, dia berkata: Aku masuk menemui ‘Abdullāh bin ‘Amr bin ‘Ash ketika dia sedang di kebunnya di Thā’if yang bernama Wahth. Waktu itu dia sedang menasihati seorang pemuda Quraisy yang hendak minum khamer. Aku lalu berkata kepada ‘Abdullāh bin ‘Amr: “Ada beberapa hal yang aku dengar tentangmu, bahwa engkau meriwayatkan hadits dari Rasūlullāh s.a.w., bahwa siapa saja yang minum khamer satu teguk, maka tidak akan diterima tobatnya selama 40 pagi (hari).” Tiba-tiba pemuda itu melepaskan tangannya dari tangan ‘Abdullāh, lalu lari. Sesungguhnya orang yang celaka adalah yang celaka di perut ibunya, dan siapa saja yang keluar dari rumahnya tidak menginginkan kecuali shalat di Baitul Maqdis, maka dosanya keluar seperti saat dia dilahirkan dari ibunya.

‘Abdullāh bin ‘Amr berkata: “Ya Allah, sesungguhnya aku tidak membolehkan seorang pun berkata atas namaku sesuatu pun yang tidak kukatakan. Aku pernah mendengar Rasūlullāh s.a.w. bersabda: “Barang siapa minum khamer satu teguk, maka tidak akan diterima tobatnya selama 40 pagi (hari). Jika dia bertobat maka Allah menerima tobatnya. Tapi jika dia mengulanginya lagi maka tidak akan diterima tobatnya selama 40 pagi (hari)”. Aku tidak tahu (jika dia melakukannya lagi) untuk ketiga kalinya dan keempat kalinya.”

‘Abdullāh juga menambahkan: “Jika dia mengulanginya maka Allah pasti menuangkan untuknya minuman penduduk neraka pada Hari Kiamat.”

‘Abdullāh berkata lagi: “Aku pernah mendengar Rasūlullāh s.a.w. bersabda: “Sesungguhnya Allah menciptakan makhluk-Nya dalam kegelapan, kemudian menyoroti mereka dengan sebagian cahaya-Nya. Jadi, siapa saja yang terkena cahaya tersebut pada saat itu, akan mendapat petunjuk. Tapi yang tidak terkena cahaya tersebut, akan tersesat. Oleh karena itu, aku katakan: “Pena telah kering atas ilmu Allah.

(‘Abdullāh bin ‘Amr berkata): Aku juga pernah mendengar Rasūlullāh s.a.w. bersabda: “Sesungguhnya Sulaimān bin Dāūd pernah berdoa kepada Tuhannya tiga hal, lalu dia diberi dua. Kami berharap dia juga diberi yang ketiga. Dia meminta hukum yang sesuai dengan hukum-Nya, lalu Allah memberikannya. Dia juga meminta kerajaan yang tidak patut bagi seorang pun sesudahnya, lalu Allah memberikannya. Dia juga meminta agar siapa saja yang keluar dari rumahnya tidak menginginkan kecuali shalat di masjid ini, maka dosanya akan keluar (hilang) seperti saat dia dilahirkan oleh ibunya. Kami berhadap Allah memberikannya.

Auzā‘ī berkata: “Rabī‘ah bin Yazīd menuturkan hadits ini kepadaku antara al-Muqsilāth dan al-Jāshi‘ir.” (1441).

Hadits ini shaḥīḥ dan para imam telah meriwayatkannya. Al-Bukhārī dan Muslim berhujjah dengan seluruh periwayatnya, tapi tidak meriwayatkannya. Aku tidak mengetahui ada ‘illat-nya.

Catatan:

  1. (144). Adz-Dzahabī berkata dalam at-Talkhīsh: “Hadits ini sesuai syarat al-Bukhārī dan Muslim. Selain itu, hadits ini tidak ber-‘illat.”

Komentar

Belum ada komentar. Mengapa Anda tidak memulai diskusi?

Tinggalkan Balasan

Alamat email Anda tidak akan dipublikasikan. Ruas yang wajib ditandai *